Enkele maanden geleden vroeg mijn vriendin me mee naar het jubileumconcert van Racoon in Amsterdam. En ik kon niet anders dan afzeggen, hoezeer ik daar ook van baalde. Want ik zag het niet zitten, reizen met openbaar vervoer, dan nog een concert, dan terugreizen. Nee op voorhand begreep ik dat dát er nu niet inzit.
Een weekkrantje die bij mijn moeder lag bood soelaas; Racoon zou naar Eindhoven komen, in het geweldige Klokgebouw nog wel. Dus hoefde ik mijn vriendin niet eens over te halen, verkocht ze de kaartjes van Amsterdam binnen no-time en kreeg ik een verontrustend sms-bericht; “ik heb goed en slecht nieuws...”
Het goede nieuws was dat ze de láatste kaarten had weten te bemachtigen.
Het slechte nieuws was dat het om een rolstoelkaart + begeleider ging...
In de eerste instantie voelde ik alleen maar opluchting; dat betekent dus dat ik een avond heerlijk kan zitten, drinken en genieten van alles en iedereen zonder dat ik me zorgen hoef te maken of ik het überhaupt volhoud. Maar daarnaast had ik ook een gevoel van schaamte... Dat kan toch niet? Als je kan lopen dan moet je niet in een rolstoel gaan zitten. Mijn moeder hielp daar ook lekker aan mee dat ik daar niet meer moest gaan lopen spotten. Maar gedurende de tijd begon het idee bij iedereen te wennen en ben ik zelfs mét mijn moeder de rolstoel van mijn lieve, vorig jaar overleden, oma op gaan halen in Den Haag.
Op de dag zelf keek ik vooral naar het concert uit maar kreeg ik nog een mentale 'oppepper' van m'n dochter mee door met haar ogen draaiend te verzuchten hoe stom het was om te doen alsof ik gehandicapt was... ~slik~
Gelukkig brachten de humor van mijn lief en vriendin de sfeer weer op het goede peil.
En mijn avond kon helemaal niet meer stuk toen ik me bedacht dat ik mijn 'geile laarzen' weer eens aankon. Tien jaar geleden in een opwelling gekocht. Soepel leren laarzen met een onmogelijk hakje. Na één lange nacht nooít meer op kunnen lopen, maar je kunt er ,proefondervindelijk, wel heerlijk mee zitten ;)
Het was een topavond. Even wennen om door je snelle vriendin overal doorheen gestuurd te worden en zo laag tussen zo'n menigte sjezen is ook geen fijn gevoel. Maar toen we uiteindelijk op ons platform stonden, vlakbij bar en plee, toen kon de avond eigenlijk niet meer stuk. Geweldig uitzicht, goed gezelschap en een super optreden.
Echt wel fijn, zo'n mobiele zitplaats!
"Watch her eyes, she lookes so happy
And see her smile, oh I know it’s not for me"
Thanks oma!
Xxx Geebs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten