"En als ik het dan toch nog één keer uit mag leggen.... Begrijpt u het dan wel....? Of wilt, kunt of mag u gewoon niet begrijpen....?"
Ja ze deden hun best, dat moet gezegd worden. Want de tweede arts van het UWV, die tevens ook jurist was omdat de jurist van onze afspraak ziek was, was uitermate vriendelijk en nam met zeer veel gevoel en empathie de tijd voor ons om alles uit te leggen, na te vragen en nader te verklaren. En hij begreep het! Ik voelde me gehoord en zweefde zelfs ruim zes weken op de zachte wolk van positieve hoop. Weken waarin ik de eerste periode lamgeslagen was van strijd, emoties, pijn. Daar langzaam weer overheen kwam om rond de feestdagen getroffen te worden door een allesomvattende, verstrengelende, koesterende bel van Liefde om begin dit jaar als een soort verdoofde, blije 'nieuwe ik' uit te voorschijn te komen. Verder, sterker, beter, maar ook wel raar 'leger' dan voorheen. Emoties komen binnen, galmen wat en verdwijnen binnen mum van tijd. Zonder ook maar enige echo achter te laten. Wat blijft is die warme, zachte zekerheid van "alles is goed...". Wat het ook is... Zonder dat er verder ook maar een of ander waarde oordeeltje aan blijft kleven.
Hoewel... Er is een hele sterke spanning. Een strakke band die ik voel om maag en keel. In afwachting van het laatste oordeel... De laatste der auditoren die in een fractie van mijn leven, aan de hand van een klein uurtje praten, een dik dossier en enkele weken onderzoek, gaat bepalen wat ik kan.
En dan is het recht tot een besluit gekomen, spreekt zich over me uit en zegt me precies wat ik wel, en vooral ook wat ik níet meer kan....
Dus ik adem in...., ik adem uit.... En nog eens in. Leeg... .... Sttttttttt.... Niks... Totdat... In de verte komen ze aan gedenderd. Dringend om als eerste binnen te komen. Struikelend en vechtend over elkaars kracht. In een flits komen ze allemaal weer aan de orde; machteloosheid, woede, kwaadheid, verdriet en dan vooral ook blij en opluchting...; het zit erop... Dit was het laatste oordeel voor mij van belang. En ik realiseer me dat dat oordeel ondergeschikt is aan dat van mijzelf. Dat maakt dat ik me vrij voel, vrij omdat ik nú echt precies weet hoe het bij míj werkt. Dus ik adem rustig door en glij langzaam weer in dat tevreden, lege gevoel...
En dat bevalt me eigenlijk heel erg goed. Een lege pagina die ruimte maakt voor een volgend deel.
Deel II
Waar deel II over gaat, dat weet ik niet. Het boek ontstaat door schrijven.
En misschien schrijft het zich ook helemaal niet. De lege pagina's voor me vind ik veelbelovend.
Aan de horizon gloort het van mijn eigen plannen, passend bij wat ik kan en wie ik ben.
Deel dit ogenblik met ons, breek het voorzichtig stuk
Laat achter wat te zwaar is om te sjouwen
Geef het als herinnering door aan de jouwen
Dit licht en luchtig niets van groot geluk
Hier in de zevende hemel
Wat willen we nog meer?
In de zevende zevende hemel
Komt het altijd weer op liefde neer
Het komt als altijd weer op liefde neer
~De Dijk, Zevende Hemel~
Liefs,
Geebs
