Junk

Voor alle vriendjes en vriendinntjes van onze zoon en dochter én voor henzelf:

Stop Nu Met Lezen!

Dit stuk is voor 18 jaar en ouder!

Ga maar iets leuks voor jezelf doen! :)

Hallo,

Mijn naam is Geebs.

Ik ben een Junk.

Een hele brave, dat wel, maar ik ben er een. Overal waar je bij ons in huis kijkt, de laatjes in de keuken, de laatjes in de badkamer, mijn nachtkastje, al mijn kekke handtassen, daar kan je ze vinden;

Strips paracetamol.

Paracetamol puur, paracetamol met coffeïne, combinaties met acetylsalicylzuur en coffeïne. Tabletten en zetpillen oftewel kontkogels volgens m'n zoon. Maar ook voor de heftige dagen naproxen en zelfs een heel arsenaal tramadol waar ik nog niet aan geweest ben. En ik wil het ook niet. Ik haat medicijnen! Ik ben een zweefteef, een natuurfreak. Ik wil het niet!

Bier, bier is ook prima, maar dat kan ik niet maken. Alleen zo op zaterdag lekker een paar biertjes in de keuken samen met mijn lief,  lekker, gezellig en ontspannend.

En dan komt het steeds vaker op mijn pad. Een goede vriend had het er maanden geleden al over. En pas weer een ander, die me liet weten dat ik maar een seintje hoef te geven.

En zelfs mijn lieve schoonzusje repte erover...

Cannabis.

Jaaaa, cannabis, ik heb er prettige herinneringen aan! :)

Maar ik weet ook dat je er zo suf van wordt, of zelfs een beetje vreemd.

Dat je er psychotisch van kan raken...

En zie je het al voor je: “mama is even buiten een jointje roken”.  Nee, dat kan echt niet!

Maar, heel, heel misschien ooit eens een kopje cannabis-thee...?

~Cannabis kan eenvoudig worden toegediend in de vorm van een thee. De effecten van cannabis thee zijn doorgaans mild, omdat de concentratie werkzame stoffen relatief laag is. De werkingsduur van thee is vrij lang, maar het duurt enkele uren voordat het effecten goed merkbaar wordt. Cannabis toediening in de vorm van thee is dan ook vooral geschikt voor chronische klachten van vrij constante aard. Voor klachten die een plotselinge toename kennen, zoals krampen of pijn, wordt toediening door inhalatie aanbevolen.~

High Tea bij Geebs!   Xxx

We create the dreams...

De zus van de buurvrouw van mijn moeder

...en daar die dochter van die heeft ook zoiets. Die is helemaal opgeknapt door ~vul het zelf maar in~

Ik zal eens vragen aan mijn moeder of ze het die buurvrouw eens kan vragen...

Of: ja, dat heb ik ook als ik een paar dagen niets doe, dan word ik lui, kom bijna de bank niet af en begin overal pijntjes te voelen...

En een toppertje waar ik  hardop om gelachen heb want het was echt een geintje:  "Je weet dat als je boven de veertig bent en je 's morgens wakker wordt zonder pijn(tjes), dat je dood bent hé?"

En dan zijn er ook medemensen die graag helpen met een diagnose;

Heb je je schildklier al laten testen? Bij mij lag het daaraan.

Jij hebt een vitamine b12 tekort, ik weet het zeker, kijk maar eens op die-en-die site.

Heb je wel eens gehoord van vitamine-D gebrek? Googlen!

Heb je al eens aan een verkapte depressie gedacht...?

Het zijn best heel begrijpelijke reacties. Iedereen is zo betrokken en wil dat tonen middels adviezen en tips al dan niet onderstreept met een intens meewarige blik. 

Ach het is ook een lastig geval.

Een onzichtbare aandoening.

Een groot geheim wat in mij schuilt, 24/7. En helemaal alleen voor mij. 

Als ik niks zeg, dan is het er voor een ander niet. En als ik wel iets zeg, dan gaat een ander er met zijn eigen invulling en fantasie mee op de loop omdat het zo onbekend is. En onbekend maakt onbemind.

HMS; Hypermobiliteitssyndroom. Daar komt het in feite op neer. Een aangeboren aanlegfout in het bindweefsel. Hierdoor hebben de pezen en kapsels in de gewrichten niet genoeg kwaliteit om de boel bijeen te houden en maken de spieren extra overuren. Daar komt de uitputtende vermoeidheid en de pijn vandaan.

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/27192-hypermobiliteitssyndroom.html

Nu ga ik dit alles leren een plekje te geven binnen ons leven en dat is goed. 

Zoals de meesten mij wel kennen neem ik de dingen graag zoals ze komen en zit ik niet bij de pakken neer.

'Je moet het leven in zijn totaliteit begrijpen, niet slechts een klein gedeelte daarvan. Daarom moet je lezen, daarom moet je naar de lucht kijken, daarom moet je zingen en dansen, en gedichten schrijven en lijden en begrijpen, want dat alles is het leven. '

~Jiddu Krishnamurti, Indiaas filosoof~

“We dance for laughter, we dance for tears, we dance for madness, we dance for fears, 

we dance for hopes, we dance for screams, we are the dancers, we create the dreams.” 

~Albert Einstein~

Amen ;)  xxx Geebs

Makeup of a Fool

Makeup of a Fool ~Ivan Neville~ 

 

You never know 

When time stops hanging out 

And you friends stop coming around 

 

Money comes 

And money goes 

 

It happens all the time 

 

Sky will never give up on me 

And the moon will always shine at night 

 

That old Mississippi River 

Just keeps on running 

It lets me know 

It’s gonna be allright 

 

I’ve gotta learn 

To trust somebody 

Need to let someone in 

Yes I do 

I wanna fly 

When I keep falling down 

Will you help me get up again 

 

Why must I hide by the makeup of a Fool.. 

 

Revalidatie

Revalidatie. 

 

 

Revalidatie? 

Revalidatie? 

Ja, revalidatie...! 

Is dat niet voor mensen die iets ergs mankeren zoals bijvoorbeeld een been 

missen, of een arm, of weer opnieuw moeten leren functioneren na een 

hersenbloeding? 

Jawel, maar dus ook voor mensen die stiekem, langzaamaan beperkt geraakt zijn in 

hun normale dagelijkse gang van zaken. 

Maar toch niet voor mij...? 

Jawel, de revalidatiearts heeft me aangemeld voor een traject van twee maal in 

de week, onder supervisie van een team, om mijn leven weer op een ander spoor te 

krijgen. Binnen nu en een maand of anderhalf verwacht ik een oproep... 

 

Ik vind het fijn. Ik ben blij serieus genomen te worden. Maar ik ben daarnaast 

ook heel erg in de war. Er zijn momenten dat ik me prima voel, bijna nergens 

pijn heb en met gemak de trap op en af kom, dan voel ik me bijna schuldig. 

Maar als het einde van de dag inzicht is, ik met moeite het avondeten bereid heb 

en ik als een oude vrouw mezelf om acht uur mijn bed in takel, niet wetende hoe 

ik moet gaan liggen van de pijn, dan wilde ik dat ik morgen al van start kon. 

 

Klaagbalken, daar heb ik altijd zo’n hekel aan gehad, en nu ik dit blog aan het 

schrijven ben, vrees ik een klaagbalk te gaan worden. Is dat de reden dat ik 

(bijna) niemand van dit blog op de hoogte gesteld heb. 

Wanneer durf ik de stap te nemen om anderen meer te betrekken in de mindere kant 

van mijn verder heerlijke leventje? 

Wat heb ik nodig om mezelf echt voor de volle honderd procent bloot te geven. 

Vertrouwen? 

Moed? 

Lef? 

Tot nog niet zolang geleden heb ik altijd gedacht dat ik helemaal in balans was, 

dat er voor mij weinig nog te leren is. Echter door de gebeurtenissen van de 

afgelopen tijd, merk ik wel dat er voor mij nog heel wat werk aan de winkel is.