Als ik in mijn eigen tempo heel rustig wandel, dan ben ik er binnen 15 minuten.
‘Het benkske’ in de Dommelvallei. Een heerlijk rustig plekje midden in de natuur om echt helemaal tot rust te komen. Mijn streven is om er elke dag wel even naar toe te gaan voor training en bezinning maar het lukt niet altijd. Vanmorgen gelukkig wel...
Automatisch zette ik mijn zonnebril op mijn neus ~want dat doen we als de zon schijnt~. En daar begon het... Iets in mij protesteerde tegen die bril... Dus zonnebril maar weer af, even wennen aan de felheid maar daarna echt dubbel genieten en al die mooie kleuren van moeder natuur ongefilterd op me in laten werken...
Nu is het lastig om in het dagelijkse leven niet te filteren, want we bekijken alles altijd door een bepaald soort ‘bril’ waarmee we dingen binnen laten komen en dingen buiten sluiten. Veelal onbewust al dan niet voorzien van commentaar van al die stemmen in en om ons hoofd. Alle overtuigingen, meningen en ideeën die in de loop der jaren voorbij zijn gekomen, het is een drukte van belang in en om ons brein...
Neem nou afgelopen zondag: we gingen met ons gezin naar Bobbejaanland. De rolstoel mee is voor mij dan altijd weer even een punt. Want ja, ik kan gewoon lopen... Alleen niet al te lang, en lang staan en hangen is al helemaal uit den boze. Dus met de doktersverklaring bij de kassa een kleurig ‘mindervaliden bandje’ omgekregen die mij het recht gaf bij sommige attracties met één begeleider (18 jaar en ouder) en in de meeste totaal met vier, via de uitgang naar binnen te mogen, en dus geen wachtrij te hebben... En wat een geluk was dat, want het was ongelovelijk druk. Rijen en rijen wachtende mensen in de zinderende zon. En dan wij, in tegengestelde richting, hop, de attractie in, een hoop lol, hop, er weer uit om weer langs diezelfde wachtende mensen te komen... Wat zou er nu in al die mensen hun hoofd omgaan...?
Dat kan altijd drie kanten op; of positief, of negatief, of neutraal. Nu was er een tijd terug tijdens een festival een jonge gast op me af gekomen om het me rechtstreeks te vragen; “hoe zit dat nou met jou, dan loop je, dan sta je, dan zit je in die rolstoel?” Dus heb ik het hem eenvoudig uitgelegd waarop we een gezellige babbel hadden, later door hem bezegeld met een adembenemende zoen. Het kán dus heel positief zijn hoe een ander erover denkt.;)
Maar dat zou niks uit hoeven maken want het gaat vooral om hoe je er Zelf over denkt!
En dat is niet altijd eenvoudig, maar afgelopen zondag besloot ik om alles door een prettige gekleurde bril te bekijken, hadden we een geweldige dag én zag ik dus ook alleen maar positieve mensen! De dag afgesloten met een achtbaan waar ik never, nooit, niet in durfde, maar uit liefde voor mijn zoon heb ik me over die angst heen gezet en een spectaculaire rit gemaakt waar ik nu nog scheef van loop en vooral heel blij van word.
En ik besluit bij deze die bril nog maar even op te houden!
Alleen met het hart kan men goed zien; de essentie is voor het oog onzichtbaar ~Antoine de Saint-Exupéry, de Kleine Prins~
Wat het is
Het is onzin, zegt het verstand
Het is wat het is, zegt de liefde
Het is tegenslag, zegt de berekenig
Het is alleen maar pijn, zegt de angst
Het is uitzichtloos, zegt het inzicht
Het is wat het is, zegt de liefde
Het is belachelijk, zegt de trots
Het is lichtzinnig, zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk, zegt de ervaring
Het is wat het is, zegt de liefde
(Erich Fried)
Xxx Geebs
