Nelson Mandela

Lieve Mijnheer Nelson Mandela,

Al maanden houd ik mijn adem even vast bij nieuws over u. Uw gezondheid is zeer broos te noemen en toen u de laatste keer uit het ziekenhuis ontslagen werd, en men aan de hand van een filmpje liet zien hoe goed u het maakte, moest ik slikken. Zoals altijd weer ben ik zo onder de indruk van uw verschijning. Deze keer zag ik dat het licht in uw ogen heel langzaam aan het doven is, hoewel de kracht onmiskenbaar om u heen hangt.

En zo afgelopen zaterdag weer dat nieuws dat u met een longontsteking in het ziekenhuis opgenomen bent. ‘Toevallig’ had ik al een dag hiervoor een lange tijd naar uw foto zitten staren die ik als inspiratie op mijn i-pad heb. Een prachtige foto van een groots Man.

Een man die onmiskenbaar in vele harten zit...

In de zesde klas van de lagere school moesten we een spreekbeurt houden. Dit keer kwamen we er niet zo gemakkelijk van af met onderwerpen zoals ‘mijn hamster’ of  ‘de grasparkiet’ Nee, we moesten een praatje gaan houden in de klas over iets wat van universeel belang was. Ik kan me nog herinneren dat ik paniekte. Spreken in het openbaar was mijn aller- allergrootste angst. En slim vond ik mezelf al helemaal niet dus als het niet over eenvoudige dingen ging, waar moest ik het dan in hemelsnaam wel over hebben.

Al weken wist ik de spreekbeurt voor me uit te stellen en ineens zal het wel in me opgekomen zijn, of ben ik door mijn moeder of iemand op het idee gebracht, maar ik wist het. Mijn spreekbeurt ging over Nelson Mandela.

Met de boekjes van het documentatiecentrum van de basisschool en mijn moeders Sesam Enceclopedy heb ik een mooie spreekbeurt in elkaar geflanst. En ondanks de zenuwen en de black-out die ik had, had ik het er goed vanaf gebracht. Ik had een groen ( rood slecht, geel middelmatig en groen goed). Mijn allereerste ‘grote mensen praatje in het openbaar’ ging over u en vanaf die tijd zijn u en ik, zonder dat u er vanaf weet, met elkaar verbonden.

Uw inauguratie toespraak is voor velen een bron van inspiratie, hij is natuurlijk van Marianne Williamson, maar u heeft deze woorden gekozen voor uw toespraak en ze zeggen alles waarmee u uw boodschap over wilde brengen en waarmee u liet zien wie u bent en waar u voor staat;

Our deepest fear is not that we are inadequate

Our deepest fear is that we are powerful beyond measure

It's our light, not our darkness that most frightens us.

We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented and fabulous?

Actually who are we not to be?

You are a child of God.

Your playing small doesn't serve the world.

There's nothing enlightening about shrinking

So that other people won't feel insecure around you.

We are born to make manifest the glory of God that is within us.

It's not just in some of us, it's in everyone.

And as we let our light shine, we unconsciously

Give other people the permission to do the same.

Nelson Mandela, Inaugural Speech 1994

Nederlandse versie van de speech:

Onze diepe angst is niet dat we onmachtig zouden zijn.

Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.

Niet de duisternis, maar het LICHT in ons is wat we het meeste vrezen.

We vragen onszelf af

" Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd of geweldig te achten?"

Maar, waarom zou je dat niet zijn ? Je bent een kind van God !

Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden.

Er wordt geen LICHT verspreid, als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.

We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.

We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is, te openbaren. 

Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.

En als we ons LICHT laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.

Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

Nelson Mandela - 10 mei, 1994

En is het niet van velen, de diepste angst om inderdaad boven zichzelf uit te stijgen. Houden we ons zelf niet klein doordat we de ander groter en belangrijker achten dan onszelf. Is dat niet de emotie die ons allemaal weg houdt van ons ware Zelf. De zelf die zich wil verbinden met de ander, die samen wil zijn, die zich wil laten zien en laten kennen.

Angst voor ons eigen Licht.

Ik herken het wel. En lieve mijnheer Nelson Mandela, terwijl u in de laatste fase van uw leven bent beland, wil ik u graag beloven, dat ik mijn lichtje aanwakker. En met mij hoop ik velen.

Met heel mijn hart,

Liefs,

Geebs